Ίσως όχι και τόσο Special Grade…

Όταν πρωτοέπεσε στην αντίληψη μου η ύπαρξη του συγκεκριμένου τίτλου δεν σας κρύβω πως ήμουν αρκετά ενθουσιασμένος, διότι ένα αγαπημένο μου anime θα γινόταν playable, δίνοντάς μου την ευκαιρία για φανταστικά duels μεταξύ λατρεμένων μου χαρακτήρων. Ωστόσο, κάποιες φορές τα φαινόμενα απατούν και έχοντας δει τα πρώτα πλάνα πριν την κυκλοφορία του άρχισα να έχω μερικές αμφιβολίες για τη δομή του Jujutsu Kaisen: Cursed Clash, μολονότι το συγκεκριμένο IP έχει ένα υπαρκτό potential και ειδικά με τη fighting φύση του. Ίσως κάποιες φορές θα έπρεπε το κάθε μέσο να μένει στο δικό του medium και να μην μεταπηδά σε ένα άλλο, όπως και ο Itadori Yuji δεν έπρεπε να φάει ποτέ το δάχτυλο του Sukuna.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ POWERPOINT

Για να διαβάζετε αυτό το review πιθανόν να σχετίζεστε με οποιονδήποτε τρόπο με τον κόσμο του Jujutsu Kaisen και για όσους δεν το έχουν δει ή δεν τους αρέσουν τα anime (ήμουν ένας από εσάς πριν λίγο καιρό) σας προτρέπω να καθίσετε να το bingάρετε όσο πιο σύντομα γίνεται. Διότι αν κάνετε το λάθος η πρώτη σας εμπειρία με τις περιπέτειες των νεαρών παιδιών αυτού του κόσμου να είναι μέσα από αυτό το παιχνίδι, ούτε σούσι δεν πρόκειται να ξαναφάτε. Κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που η Byking και η Gemdrops επέλεξαν να εξιστορήσουν τα γεγονότα της πρώτης σεζόν και της prequel ταινίας - Jujutsu Kaisen 0 - είναι τουλάχιστον ντροπιαστικός για τους δημιουργούς ενός εκ των κορυφαίων manga των τελευταίων ετών.

Μολονότι ναι, η ιστορία ακολουθείται σε μια κλίμακα 1:1, ο τρόπος που μεταφράζεται στο «gameplay» είναι να βλέπουμε διαφάνειες που κρατούν ένα έως δύο λεπτά και ελάχιστα cutscenes. Η διάρκειά του είναι περί τις πέντε ώρες με το ρολόι και το χειρότερο όλων είναι πως ο ενεργός χρόνος που παίζουμε είναι δυσανάλογος αυτής της τραγικής εκτέλεσης. Θυμήθηκα εποχές καραντίνας που στέλναμε στο καθηγητή μια τυχάρπαστη εργασία για να πάρουμε ένα πέντε. Για τόσο κακό presentation μιλάμε. Οφείλεις όταν το πρωτεύον υλικό είναι τόσο ποιοτικό να δείχνεις μια υποτυπώδη προσπάθεια ανάδειξης αυτού, εξηγώντας το πώς και το τι διαδραματίζεται και όχι απλά αντιγράφοντας τα κυριότερα σημεία σε ένα slideshow. Τέλος, στο δικό μου playthrough αντίκρισα ακόμη ένα bug - ή τουλάχιστον ελπίζω να είναι - όπου είτε έχεις αγγλικούς υπότιτλους είτε γιαπωνέζικους και ενεργοποιημένο το ιαπωνικό dub, στα intro των χαρακτήρων τα subs ήταν MIA.

ΑΝΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΨΥΧΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ

Πραγματικά κάποιες φορές απορώ για τον ποιοτικό έλεγχο που γίνεται σε μερικά παιχνίδια, θυμίζοντας μου εκείνο το θρυλικό επεισόδιο του Kitchen Nightmares με τον Μποτρίνι. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά που αφορούν τα modes του παιχνιδιού: Story Mode, Online Versus, Free Battle, Rush Battle και Survival Mode. Και εξηγούμαι. Στην πρώτη επαφή μαζί τους μοιάζουν more than enough για να καλύψουν τις gaming ανάγκες όλων των ειδών. Competitive τύπους, online τύπους, introverts που δεν θέλουν να παίζουν με άλλους, όπως εγώ, και ούτω καθ’εξής.

Παρ’ όλα αυτά, όπως προανέφερα, τα φαινόμενα για μία ακόμη φορά απατούν. Το single-player κομμάτι το ανέλυσα στη προηγούμενη παράγραφο τονίζοντας την έλλειψη σεβασμού και εκτέλεσης προς την ιστορία. Το Online Versus περιέχει δύο τομείς με ranked και unranked matches αντίστοιχα, ωστόσο το netcode του τίτλου θέτει υποψηφιότητα για το πιο τραγικό που έχω συναντήσει έως σήμερα. Έχω 200άρα σύνδεση οπτικής ίνας και ζοριζόμουν να βρω matches και άπαξ και έφτανε αυτή η άγια στιγμή, το κάθε session ήταν γεμάτο με lag και disconnects. Πραγματικά ήταν στα όρια του unplayable και μάλιστα δεν υπήρχε κάποια ένδειξη/εικονίδιο στο UI ώστε να γνωρίζω αν οφείλεται η δική μου σύνδεση ή του αντιπάλου μου.

Έπειτα, υπάρχει το Free Battle όπου ο παίχτης μπορεί να εξασκηθεί στα αγαπημένα του combos με όλο το ρόστερ του Jujutsu Kaisen, θέτοντας ακόμη και τη CPU στο να «μην κάνει τίποτα». Η αδιανόητη απουσία του local co-op ασελγεί επάνω στη φύση του τίτλου ως fighter, στερώντας και στον ίδιο του τον εαυτό από μερικά θετικά σχόλια. Πραγματικό bummer.

Και φτάνουμε στα Rush Battle και Survival που στην πραγματικότητα είναι έννοιες ταυτόσημες χωρίς κάποια τρανταχτή ειδοποιό διαφορά. Και στα δύο ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά εχθρών CPU σε μορφή κυμάτων, που είτε αποτελούνται από playable χαρακτήρες είτε από διάφορους εχθρούς (Curses) από το main story. Όσο προχωράμε τα waves μας δίνεται η δυνατότητα να αναβαθμίσουμε μερικά από τα skills του εκάστοτε χαρακτήρα και να αγοράσουμε - με το νόμισμα του παιχνιδιού ευτυχώς και όχι με microtranscations - κάποια αντικείμενα που μας βοηθούν στη περαιτέρω τόνωση των διαφόρων στατιστικών μας. Η μόνη διαφορά που υπάρχει στο Survival Mode είναι ότι όλα τα παραπάνω είναι πιο δύσκολα. Nothing more, nothing less. Το concept του Survival θα ήταν πάρα πολύ διασκεδαστικό αν και εφόσον δεν υπήρχε το πολύ μικρό ρόστερ των 15 χαρακτήρων σε συνδυασμό με το repeatable gameplay.

CHAPTER GAMEPLAY: 失敗した (FAILED)

Σε κάποιον gamer που δεν τον ενδιαφέρει να εμβαθύνει στους περαιτέρω τομείς που απαρτίζουν τα gameplay στοιχεία του παιχνιδιού, πιθανόν να μπορέσει να ικανοποιηθεί λόγω του duality που προσφέρεται σχεδόν σε κάθε μάχη. Ωστόσο αυτή η δυαδικότητα, είτε αναφερόμαστε σε 2v1 είτε σε 2v2 καταστάσεις, απλά δεν είναι αρκετή. Το Jujutsu Kaisen: Cursed Clash είναι ένα arena fighter, είδος που δεν φημίζεται γενικότερα για τη πολυπλοκότητα ή την ποικιλία του. Από την άλλη όμως, δεν σημαίνει πως δικαιολογείται η υπανάπτυξη ενός τίτλου που φέρει την υπογραφή της Bandai Namco. Η επανάληψη των κινήσεων είναι φανερή μέσα στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, η διαβάθμιση της δυσκολίας είναι παντελώς ανύπαρκτη, ενώ το πιο fun-to-play μέρος των μαχών είναι κακοσχεδιασμένο.

Στο Cursed Clash μας δίνεται η δυνατότητα, σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια του ίδιου είδους, να πολεμάμε συνεργατικά και ταυτόχρονα τους εχθρούς μας χωρίς να υπάρχει rotation. Και αυτό είναι που παρουσιάστηκε ως καινοτομία, αλλά εγώ το χαρακτηρίζω «φρου-φρου και αρώματα». Για παράδειγμα, άπειρες φορές μου συνέβη στην εκτέλεση μίας επίθεσης να θέλω να οδηγήσω τον εχθρό στον CPU ή online player συνεργάτη μου για μαζικό combo και να καταλήγω να εκτελώ μόνος μου την κίνηση. Επίσης, σε μερικές από αυτές τις μάχες που μπορεί να πετύχαινε το συλλογικό combo, ο εχθρός απομακρυνόταν από την ακτίνα βολής και των δυο και ως αποτέλεσμα χάναμε την δικιά μας ζωή. Επιπλέον, μια ακόμη καινοτομία είναι το Joint Attack το οποίο εκτελείται σε 2v1 σενάρια. Με αυτό τον μηχανισμό ο παίχτης κρατάει προς τα πίσω τον μοχλό και εκτοξεύει τον εχθρό στον αέρα κάνοντας trigger ένα υπερ-αργό animation, που χειροτερεύει όταν χτυπηθεί από τον συμπαίκτη μας και ξεκινήσει μία unskippable σκηνή. «Καινοτομίες». Τέλος, ο μηχανισμός των combos από μόνος του είναι αστείος καθώς απαιτείται το πάτημα ενός μόνο κουμπιού για την αρχή αυτού και το πάτημα του ίδιου (ή διαφορετικού, ανάλογα τον χαρακτήρα) για το τέλος του.

ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΡΕΜΑ

Το κακό με τα παιχνίδια που βασίζονται σε adaptions, είτε από σειρές είτε από ταινίες, είναι πως αποτελούν δίκοπο μαχαίρι. Από την μία όταν υπάρχει η πρώτη ύλη, είναι θεωρητικά πιο εύκολο να στηθεί το εγχείρημα και από την άλλη μπορεί να αποτύχει χειρότερα απ’ ότι αν ήταν μια original εμπειρία. Πόσω μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με tie-in παιχνίδια, όπως αυτό, που βασίζονται σε ένα τρεχούμενο anime και σκοπός τους είναι να δώσουν υπόσταση και διαδραστικότητα.

Το Jujutsu Kaisen: Cursed Clash αποτυγχάνει παταγωδώς να εκτελέσει οποιοδήποτε πλάνο συστάθηκε για να εξυπηρετήσει τον σκοπό ενός συνεχούς co-op τίτλου. Είναι underdeveloped, με ελάχιστες πτυχές στο gameplay του και δεν σέβεται επ’ ουδενί ούτε το fighter είδος ούτε το IP στο οποίο είναι βασισμένο. Ο τεχνικός τομέας του προσπαθεί πάρα πολύ να μοιάσει στο style της σειράς και ως αποτέλεσμα σκοντάφτει, αντί να δημιουργήσει μία δικιά του ταυτότητα που θα το κάνει να στέκεται δίπλα στα manga και τα anime του universe. Το ρηχό του gameplay, τα υπερβολικά matchmaking προβλήματα και η απουσία ενός παραδοσιακού couch co-op καθιστούν το Cursed Clash έναν από τους χειρότερους fighting τίτλους των τελευταίων ετών.

Ευχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!