Ένα love letter στον Toriyama.

Ο Akira Toriyama είναι ένας από τους σπουδαιότερους mangaka όλων των εποχών. Το έργο του έχει αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στη manga/anime σκηνή και ο ίδιος, παρόλο που έχει φύγει πλέον από τη ζωή, συνεχίζει και μας ψυχαγωγεί, όχι μόνο μέσα από τις δικές του δημιουργίες, αλλά μέσα και από όλους τους καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από τη δουλεία του. Πίσω, βέβαια, από τη γιγάντια επιτυχία του Dragon Ball κρύβονται πολλά μικρότερα manga του Toriyama που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναδειχθούν, τουλάχιστον όχι στο δυτικό κοινό. Το Sand Land, 24 χρόνια μετά την έκδοση του, βγήκε επιτέλους στο προσκήνιο, με το καλύτερο anime game που έχω παίξει τα τελευταία χρόνια.

To Sand Land, όπως ακριβώς δηλώνει και το όνομα, λαμβάνει χώρα σε μια περιοχή καλυμμένη από άμμο. Εμείς ακολουθούμε την πορεία του Beelzebub, πρίγκιπα των δαιμόνων, στο ταξίδι του για να βρει το μυθικό Legendary Spring και να επιστρέψει το νερό στα άδεια και ξερά ποτάμια. Το ίδιο, ίσως και περισσότερο, σημαντικός στην ιστορία αυτή είναι ο Rao, ένας ηλικιωμένος (άνθρωπος) σερίφης που προσέγγισε τους δαίμονες και τον Beelzebub για να βρουν μαζί το νερό που χρειάζονται. Δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο ιδιαίτερο setting που έχεις δει στη ζωή σου, όμως κάθε κόσμος φτιαγμένος από τον Toriyama έχει αυτή τη χάρη που προσφέρει ως συγγραφέας και καλλιτέχνης. 

I LOVE SAND

Στα περισσότερα reviews μου συνηθίζω να ξεκινώ με την ανάλυση του gameplay, αλλά για το Sand Land θέλω να προσεγγίσω το κείμενο κάπως διαφορετικά. Όχι απαραίτητα επειδή το ίδιο το gameplay υστερεί, αλλά γιατί το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε πάντα σε ένα παιχνίδι, ακόμα και πριν σηκώσουμε το χειριστήριο, είναι το πως δείχνει. Ειδικά για ένα anime/manga game, η σωστή υλοποίηση του artstyle του δημιουργού είναι κρίσιμη. Το Sand Land, με απλά λόγια, είναι πανέμορφο. Τα περιβάλλοντα, αν και ελαφρώς μονότονα, είναι αξιοθαύμαστα και όσον αφορά τον σχεδιασμό των χαρακτήρων διατηρεί το artstyle που Toriyama άθικτο. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν εννοώ ότι πρόκειται για ένα Horizon Forbidden West με ιαπωνικά καρτούν. Δεν θα σου πέσει το σαγόνι κοιτώντας την οθόνη σου. Έπιασα, παρόλα αυτά, πολλές φορές το βλέμμα μου να μαγνητίζεται από εντυπωσιακά σκηνικά και φωτισμούς, κάτι που σίγουρα δεν περίμενα από ένα 3D manga game.

Κάθε φορά που ένα πολυαγαπημένο franchise μετατρέπεται σε άλλο μέσο, η μεγάλη ανησυχίες όλων είναι δύο: Αν θα σεβαστεί το πρωτότυπο έργο και αν θα πραγματοποιήσει τις κατάλληλες τροποποιήσεις ώστε να δουλέψει σωστά. Το Sand Land όχι μόνο ακολουθεί πιστά το βιβλίο του Toriyama, το δυνατό σημείο του παιχνιδιού μάλιστα είναι η «anime αίσθηση» που προσφέρει. Καθ’ όλη τη διάρκεια του playthrough μου νόμιζα ότι παρακολουθούσα μία anime σειρά, ή μάλλον μία πολύ καλή anime σειρά. Μπαίνοντας τυφλά στον κόσμο του Toriyama υπέθεσα ότι θα βιώσω ένα χαζοχαρούμενο, τυπικό, κάπως ανόητο shonen, αλλά όσο περνούσαν οι ώρες τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα πως η εισαγωγή του με είχε εξαπατήσει. Η πλοκή, αν και δεν θα σου λιώσει το μυαλό με plot twists, δίνει χώρο στον παίκτη να γνωριστεί με τους χαρακτήρες και να νοιαστεί για αυτούς. Είτε βρίσκεσαι σε cutscene είτε τρέχεις με τη μοτοσυκλέτα σου μέσα στα βουνά, οι χαρακτήρες μιλούν, αλληλοεπιδρούν. Εξηγούν τον κόσμο στον παίκτη και ταυτόχρονα ψάχνουν τις απαντήσεις που οι ίδιοι χρειάζονται, χωρίς να γίνεται ενοχλητικό ή κουραστικό. Ήξερα από την αρχή του παιχνιδιού ότι θα διασκεδάσω με τους χαρακτήρες, αλλά όταν έπεσαν τα credits συνειδητοποίησα πραγματικά πόσο είχα δεθεί μαζί τους – πόσο ήθελα να συνεχίσει η ιστορία τους. Ακριβώς όπως έγινε και με το αγαπημένο σου anime.

POW-POW

Το καθυστέρησα αρκετά, το σασπένς κορυφώθηκε, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το gameplay. Στο Sand Land έχεις δύο τρόπους για να χειριστείς τους χαρακτήρες. Με τα πόδια ή με όχημα (bot), κάτι που ισχύει όχι μόνο στην εξερεύνηση αλλά και στο combat. Όταν επιλέγεις να αγνοήσεις τα οχήματα στο garage σου τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Υπερβολικά απλά. Light και strong επιθέσεις με ελάχιστο combo potential και μερικά special abilities που ξεκλειδώνεις κατά τη διάρκεια της βασικής ιστορίας. Το πάρτι αρχίζει όταν μπαίνεις στα οχήματα. Με πολλαπλές κατηγορίες bots και το καθένα τους με τα δικά του parts, νόμιζα ότι γύρισα πίσω στο Armored Core VI. Οι μάχες με τα διάφορα tanks, μοτοσυκλέτες, hover cars, και λοιπά που δεν θέλω να αποκαλύψω, ήταν φανταστικές. Η δυσκολία βέβαια, με απογοήτευσε αρκετά, ειδικά στο τελευταίο επίπεδο. Θα μπορούσαν να προσθέσουν ένα ακόμη difficulty level, ακόμη και αν ανέβαζε απλά το damage των εχθρών. Πέρα από τη δυσκολία, όμως, μόνο θετικά σχόλια έχω για το bot combat.

Τώρα, όσον αφορά το open-world, η χρήση οχημάτων είναι σχεδόν απαραίτητη. Ναι, μπορείς να πας σχεδόν παντού τρέχοντας, και ο Beelzebub έχει ιδιαίτερα γρήγορο sprint, όμως ακόμα και το πιο αργό τανκ θα αποδώσει καλύτερα σε μεγάλες αποστάσεις. Ανέβηκες, λοιπόν, στη μηχανή σου και είσαι έτοιμος να εξερευνήσεις – τι θα βρεις στον κόσμο του Sand Land; Η απάντηση είναι «ακριβώς ότι περιμένεις από ένα βασικό open world». Ομάδες εχθρών, σεντούκια, camps για να ξεκουραστείς και μπόλικα side quests. Το κομμάτι του farming για υλικά που χρειάζεσαι στο garage θα μπορούσε να βελτιωθεί, είτε με καλύτερες ενδείξεις στον χάρτη είτε με έξτρα εμπόρους υλικών. Από την άλλη, οι side αποστολές δεν απογοήτευσαν. Φυσικά, ορισμένες σου ζητούσαν να σκοτώσεις κάτι και να γυρίσεις πίσω αλλά η πλειοψηφία τους έφερνε στο προσκήνιο μικρότερους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους. Σε γενικές γραμμές, το open-world δεν είναι το αποκορύφωμα του παιχνιδιού, αλλά κουβαλιέται σταθερά στις πλάτες των οχημάτων – κυρίως εκείνων με 2 ρόδες και V4 κινητήρες.

Το Sand Land είναι παράδειγμα προς μίμηση για κάθε anime/manga game που πρόκειται να κυκλοφορήσει. Σέβεται απόλυτα το έργο του τεράστιου Toriyama και το μετατρέπει άρτια σε video game. Οι χαρακτήρες σφύζουν από προσωπικότητα και θα σε κάνουν να τους αγαπήσεις σε ελάχιστο χρόνο. Η πλοκή εξελίσσεται απλά αλλά και ώριμα, με τη σωστή αναλογία μεταξύ anime humor και αιχμηρής σοβαρότητας. Οι αστοχίες στο character combat αντισταθμίζονται εύκολα από την ποικιλία των οχημάτων και τις μάχες με αυτά, all Armored Core style. Κάθε χαμηλή προσδοκία που έχεις κοιτώντας το εξώφυλλο σπάει με το που περάσεις μία ώρα στη γη της άμμου. Το Sand Land είναι το καλύτερο anime/manga adaptation game που έχω παίξει.

Ευχαριστούμε πολύ τη Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!