Το WWE είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα franchises εκεί έξω, με τους θαυμαστές του να προέρχονται από ολόκληρο τον κόσμο. Έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη, αλλά και στον κόσμο του gaming, όπου οι μεγάλοι αστέρες του wrestling μάχονταν μέχρι τελικής πτώσεως χαρίζοντάς μας αμέτρητες ώρες ξύλου και φαντασμαγορικού θεάματος. Τα τελευταία χρόνια -με αποκορύφωμα την ντροπιαστική κυκλοφορία του WWE 2K20 και μερικές μέτριες προς καλές κυκλοφορίες τα επόμενα χρόνια- τα βινεοπαιχνίδια του WWE απέκτησαν ξανά κύρος, και το WWE 2K25 φαίνεται πως ήρθε για να διώξει πολλά από τα αρνητικά στοιχεία που συναντούσαμε σε κάθε ετήσια κυκλοφορία.
ΔΡΑΜΑ, ΙΔΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ… ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΡΑΜΑ
Για τον τρόπο με τον οποίο εγώ προτιμώ να παίζω τα WWE 2K, το MyRise φέτος ήταν προτεραιότητα και αποδείχθηκε με διαφορά το καλύτερο από όλα τα αντίστοιχα modes των τελευταίων χρόνων. Γνωστά πράγματα (τη μία στιγμή βρισκόμαστε στα αποδυτήρια, την άλλη μέσα στο ring και πλακωνόμαστε) αλλά η ιστορία του φέτος θύμισε παλιό, καλό, ορθόδοξο WWE, όπου κανείς δεν είναι φίλος με κανέναν, ειδικά όταν οι Superstars από δύο shows (το NXT και το RAW/ SMACKDOWN) εισβάλλουν στα ανταγωνιστικά προγράμματα και «τις παίζουν» για το ποιος θα κυριαρχήσει.
Δεν υπήρχαν φέτος καθόλου side battles, αντ’ αυτού προστέθηκαν τα WWE Lives, στα οποία μπορείτε να συμμετάσχετε όσες φορές θέλετε μεταξύ των main events για να αναβαθμίσετε τους χαρακτήρες σας. Προτιμώ ξεκάθαρα αυτή τη μέθοδο έναντι των side battles που καταντούσαν εύκολα βαρετά. Θετικό το ότι ξαναχρησιμοποιώντας τους χαρακτήρες μπορείτε να τσεκάρετε κάθε διαθέσιμο ending του MyRise.
Μέσα στις πολύ ψυχαγωγικές συγκρούσεις του WWE 2K25 παρατήρησα από νωρίς τις πολύ θετικές αλλαγές αυτής της έκδοσης, ακόμα και σε μικρές λεπτομέρειες που θα γίνουν αντιληπτές μόνο από αυτούς που παίζουν κάθε χρόνο. Ωστόσο, αυτό που όλοι θα παρατηρήσουν είναι η φυσικότητα του WWE 2K25, ο επαυξημένος ρεαλισμός του. Οι Superstars μέσα στο ring έμοιαζαν πολύ περισσότερο με ανθρώπους μπροστά στις «κούκλες» των προηγούμενων entries. Έχουν αφήσει πίσω τους αυτές τις ρομποτικές κινήσεις που προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι γίνονται από ανθρώπους. Από ένα απλό Irish Whip μέχρι και το τελευταίο Finisher, όλα έχουν δημιουργηθεί άψογα, παρουσιάζοντας μία αληθοφανή εικόνα ανάμεσα στα σχοινιά, ακόμα και στην πολυκοσμία ενός Royal Rumble.
Μου αρέσει που και οι «τραυματισμοί» των wrestlers φαίνονται πιο πραγματικοί. Κλασσικά, όσο πιο πολύ επιμένετε στα χτυπήματα σε ένα συγκεκριμένο σημείο του αντιπάλου, τόσο πιο πολλές μελανιές ή αίμα θα βγάζει, μόνο που αυτή τη φορά η ζημιά στον αντίπαλο είναι πιο ορατή. Η μετάβαση των γραφικών από το 2K24 στο 2K25 είναι από τις μεγάλες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, εξακολουθούν να εμφανίζονται ορισμένα τεχνικά προβλήματα, με τα «ζωντανά» μαλλιά των Superstars να λειτουργούν αυτόνομα, ενώ οι ίδιοι οι χαρακτήρες κινούνται και μιλούν περίεργα σε κάθε διάλογο και χωρίς να ξεχωρίζουν. Φαίνεται πως για ακόμα μία χρονιά όλη η συμπεριφορά τους γυρίστηκε με βάση ΕΝΑΝ άνθρωπο και όχι με περισσότερους, πόσο μάλλον με τους πραγματικούς entertainers του WWE.
ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥΑ *ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ* ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ!
Στο WWE 2K25 επιστρέφουν και όλα τα υπόλοιπα καθιερωμένα modes όπως τα MyGM, Showcase και MyFaction, απλά modes όπως το τελευταίο θέλουν πάρα πολύ grind και δεν είναι του στιλ μου. Αυτό, όμως, δεν πάει να πει ότι δεν ήταν καλοστημένα. Αυτό με το οποίο ασχολήθηκα αμέσως περισσότερο μετά το MyRise ήταν το Showcase, που φέτος είχε οικοδεσπότη τον Paul Hayman και εστιάζει στη «Bloodline» του Roman Reigns και των Usos, με αγώνες που δίνουν τη δυνατότητα να αφηγηθούν τις πιο σημαντικές στιγμές αυτής. Όπως πάντα, το ωραιότερο κομμάτι του Showcase είναι η ευκαιρία που μας δίνεται να αντικρίσουμε και να ελέγξουμε παλιούς χαρακτήρες εν δράσει. Συμφέρει ακόμα περισσότερο διότι το roster του Showcase είναι αρκετά μεγάλο και προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης!
Λίγα τα κακά αυτού του mode, αφού με ενόχλησαν μόνο τα προαιρετικά objectives που είχαν χρονικό περιθώριο, με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω μερικά restarts αγώνα κάθε φορά που ένας αντίπαλος κολλούσε έξω από το ring και δεν υπήρχε τρόπος να σηκωθεί.
Δεν γίνεται -αλλά θα προτιμούσαμε- να μην αναφέρουμε το νέο mode «The Island» με τις προκλήσεις του Roman Reigns, που δεν κλέβει σε καμία περίπτωση την παράσταση. Όλη η εμπειρία του βασίζεται στο «The City» του NBA 2K, απλά εδώ αντί για έναν μπασκετμπολίστα δημιουργούμε έναν παλαιστή.
Χάρις σε αυτή την αντιστοιχία, εννοείται πως το συγκεκριμένο mode είναι επίσης pay-to-win φάση, μιας και για να ανέβετε θα χρειαστείτε VC και μαντέψτε ποιος είναι ο πιο εύκολος τρόπος να κάνετε τον παλαιστή σας δυνατότερο… Φυσικά, το να συμπληρώσετε τα στοιχεία της κάρτας σας. Η αλήθεια είναι πως έχω πραγματικά αλλεργία σε τέτοια modes, βγάζω σπυριά και μόνο που το σκέφτομαι, καθώς θεωρώ απαράδεκτο να πληρώνω full-price έναν τίτλο και μέσα να υπάρχουν τόσα microtransactions που επηρεάζουν το gameplay. Δεν είναι υποχρεωτικές αυτές οι αγορές, βέβαια, για όσους θέλουν να απολαύσουν το παιχνίδι πιο ατομικά, αλλά θα πρέπει αναγκαστικά να βρουν περισσότερο χρόνο ή να κάνουν συζήτηση με το πορτοφόλι τους αν επιθυμούν να παίξουν πιο competitively.
Με τον βασικό του κορμό, το WWE 2Κ25 κάνει τα πράγματα σωστά, και παίζεται όπως ένα παλιό καλό Smackdown vs. Raw, αφού θυμήθηκε τις ρίζες του και κατάφερε να βρεθεί αντάξιο των συνθηκών. Έχει πάλι τεράστιο αριθμό από παλαιστές (300+), ένα gameplay που όλο και βελτιώνεται και γενικότερα κάνει βήματα που το φέρνουν πιο κοντά στο show που τόσο πιστά παρακολουθεί όλος ο κόσμος.
Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!
