Βλέποντας το trailer του SYNDUALITY Echo of Ada είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ καθώς μεγάλωσα με anime όπως τα Grendizer, Ultraman και Gundam και ήμουν ταυτόχρονα και μεγάλος φαν των video games που είχαν σχέση με mechs, όπως η σειρά Armored Core. Με μια πρώτη ματιά ήταν σαν να έβλεπα αυτές τις δυο μου μεγάλες αγάπες να συνδυάζονται μεταξύ τους, αλλά τελικά έπεσα αρκετά έξω σε σχέση με αυτό που είχα στο μυαλό μου για το συγκεκριμένο video game. Με μια πρόχειρη έρευνα πάντως διαπίστωσα ότι πρόκειται γενικά για ένα mixed-media project από την Bandai Namco Group που αποτελείται από μια anime σειρά, manga και το ομώνυμο video game. Μόνο και μόνο για αυτό αξίζει ένα thumbs-up η προσπάθεια.
To SYNDUALITY Echo of Ada είχε παρουσιαστεί αναλυτικότερα στο State of Play τον περασμένο Σεπτέμβριο και εκ πρώτης όψεως, ενώ μοιάζει με ένα third-person shooter σε έναν sci-fi κόσμο, τελικά κάνει την ανατροπή και σίγουρα διαχωρίζει τη θέση του ξεκάθαρα στην gaming κοινότητα. Αν θα το αγαπήσετε ή αν θα το μισήσετε εξαρτάται σίγουρα από τα gaming γούστα σας οπότε εγώ, σαν ένας γκουρού (μηχε) των videogames -κόψε κάτι κ. Dododi- θα σας αναλύσω ακριβώς περί τίνος πρόκειται και αν αξίζει γενικά τον χρόνο σας.
AERIALS IN THE SKY
Το έτος 2222 η ανθρωπότητα έχει σχεδόν αποδεκατιστεί από τον πλανήτη και αυτό οφείλεται στο «The Tears of the New Moon», ένα δηλητηριώδες αέριο που έχει εξαναγκάσει το είδος μας να ζει κάτω από τη Γη για να προστατευθεί από αυτό, αλλά και από διάφορα φονικά μεταλλαγμένα πλάσματα που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας αυτού, τα λεγόμενα «Enders». Οι επιζήσαντες αυτής της πρωτόγνωρης καταστροφής συνεχίζουν τη ζωή τους κάτω από την επιφάνεια και δημιούργησαν τα Cradles και τα Cradle Coffins (τα mech δηλαδή) σαν όπλα αλλά και σαν μέτρο γενικότερης ασφάλειας. Στην πορεία ανακάλυψαν και τα ΑΟ Crystals που παρείχαν τεράστια ενέργεια και έτσι κατάφεραν και έφτιαξαν μια υπόγεια πόλη, την Amasia.
Όπως συμβαίνει πάντα, έτσι κι εδώ υπάρχουν και οι επαναστάτες, οι λεγόμενοι Drifters, οι οποίοι δεν θέλουν να ζουν σαν μέλη του συστήματος και προτιμούν να ρισκάρουν και να κυκλοφορούν στην επιφάνεια ψάχνοντας την τύχη τους με συλλογή resources και AO Crystals για εμπόριο και βιοπάλη. Και μιας και λέμε για βιοπάλη, τι γίνεται με τις τιμές στα supermarket; Η πορτοκαλάδα γιατί έχει εκτοξευθεί στα ύψη; Συγνώμη, ξέφυγα λίγο, είχα καιρό να γράψω και review, αλλά το πέταξα το πολιτικό μου σχόλιο. “Καλά τους τα είπες”, φαντάζομαι να λέτε. Με τα πολλά και με τα λίγα, λοιπόν, δημιουργήθηκαν και τα Magus, ανδροειδή με υψηλό AI τα οποία μαζί με τα Cradle Coffins αποτελούν τους πρωταγωνιστές μας. Μαζί με τα Magus θα πρέπει να εξολοθρεύετε όσα Enders κατοικούν στην επιφάνεια της Γης και να φέρετε εις πέρας και διάφορες αποστολές.
LIVE FAST, DIE YOUNG AND REPEAT
Ο πυρήνας του gameplay βασίζεται κυριολεκτικά σε αυτό το τρίπτυχο: ανεβείτε στην επιφάνεια, κάντε τον ρακοσυλλέκτη και μαζέψτε ό,τι καλούδια μπορείτε για να αναβαθμίσετε τη βάση σας και τον εξοπλισμό σας και επιστρέψτε πριν το Cradle Coffin γίνει κυριολεκτικά το coffin σας. Θυμήθηκα και την εκπληκτική ατάκα που είχε πεταχτεί στη 2η ταινία Asterix, που είπε ένας Αιγύπτιος στους πρωταγωνιστές μας: «Αυτός ο τάφος θα γίνει ο τάφος σας»! Τρομερή κωμωδία και απίστευτο χιούμορ οι Γάλλοι. Συγνώμη, ξέφυγα λίγο, είχα καιρό να γράψω και review όπως προανέφερα, αλλά το πέταξα το κινηματογραφικό μου σχόλιο. “Αξίζει όντως”, φαντάζομαι να λέτε. Και ναι, συνεχίζω λέγοντας πως καλώς ή κακώς αυτό είναι όλο το παιχνίδι.
Δεν κάνω πλάκα, αλλά θα το αναλύσω παρακάτω. Για αρχή, λοιπόν, τα Cradle Coffins δεν είναι τα κλασσικά mechs που θερίζουν τα πάντα στο πέρασμα τους “κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια” όπως λέει και ένας Έλληνας τραγουδιστής. Πιο πολύ μου άφησαν vibes από Mechwarrior, αλλά κάπως πιο γρήγορα και σαφώς πιο εύχρηστα. Υπάρχει γενικά μια δυσκινησία, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι κακό καθώς έχει αποδοθεί σωστά και αρκετά ρεαλιστικά το βάρος και ο όγκος ενός τέτοιου μηχανήματος. Προσπεράστε το «ρεαλιστικά» που ανέφερα και κάντε σαν να μη συνέβη τίποτα.
Μαζί με το Cradle Coffin σας κάνει παρέα και το Magus (αρσενικό ή θηλυκό) το οποίο σας καθοδηγεί στην πορεία σας με σημεία ενδιαφέροντος στον χάρτη, τα objectives που έχετε αναλάβει, την πρόγνωση του καιρού -σαν άλλος Σάκης Αρναούτογλου- καθώς και τυχόν κινδύνους όπως Enders, κακοπροαίρετοι αντίπαλοι ή καλοπροαίρετοι φιλικοί online Drifters. Και ναι, το παιχνίδι είναι online-only. Ακόμα και σαν single-player χρειάζεστε συνδρομή στην εκάστοτε υπηρεσία της κονσόλας σας (ή free στα PC). Να το και το τρίτο σχόλιο, αυτή τη φορά αφορά το δωρεάν online που έχουν οι PC gamers! “Μια χαρά τα είπες Dodo!” φαντάζομαι να ουρλιάζουν όλοι οι hardcore PC gamers εκεί έξω.
Και τα Cradle Coffins και τα Magus είναι διαθέσιμα για customization με τη διαφορά ότι μπορείτε να κάνετε και μπάνιο τα δεύτερα, πληροφορία άκρως σημαντική για τους Hentai lovers. Τα Magus διαθέτουν διάφορες προσωπικότητες που μπορείτε να επιλέξετε όπως για παράδειγμα μέντορας, συμπαραστατικός και ενθαρρυντικός και σας πετάνε και διάφορα εύστοχα σχόλια στη βάση σας. Και πάλι καλά που υπάρχουν κιόλας καθώς δεν θα μιλήσετε με κάποιον άλλο στο παιχνίδι. Τα Magus διαθέτουν και κάποια abilities όπως προστασία από την τοξική βροχή, σκανάρισμα για κρυστάλλους ή και για αντίπαλα Cradle Coffins.
Για όσους πιθανόν το προσπεράσατε και δε δώσατε την απαραίτητη βαρύτητα θα ξανατονίσω ότι το SYNDUALITY Echo of Ada είναι online game που σημαίνει ότι θα συναντήσετε κι άλλους παίκτες στην πορεία σας. Η πλειοψηφία των συναντήσεων δε κατέληγε καλά καθώς ακόμη κι αν έστελνα φιλικούς χαιρετισμούς τα πυρά εναντίον μου έπεφταν βροχή, με εξαίρεση έναν καλόκαρδο παίκτη που τον βοήθησα και με βοήθησε να κρατάμε τσίλιες ο ένας για τον άλλο κατά τη διάρκεια εξαγωγής AO κρυστάλλων. Ύστερα από αυτόν, το χάος! Ένας μάλιστα ενώ προσπαθούσα να τον αποφύγω με κυνηγούσε σε όλο τον χάρτη μέχρι που τον εξόντωσα και του πήρα τα υπάρχοντά. Κι αυτό έγινε μάλιστα λίγο πριν τη κάθοδο στη βάση, οπότε ομολογώ ότι το χάρηκα κιόλας. Ντροπή μου.
ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ή GRINDING ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ;
Τα παραπάνω σκηνικά είναι αυτά που έχουν το αλατοπίπερο, αλλά το κύριο θέμα που έχει το παιχνίδι είναι το ίδιο του το gameplay. Υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί οι οποίοι μπορούν να αποβούν μοιραίοι και να χάσετε αρκετά σημαντικά πράγματα αλλά και εξοπλισμό όπως για παράδειγμα, από ένα λάθος πάτημα πλήκτρου πριν ξεκινήσετε την άνοδο προς την επιφάνεια. Και άντε οκ, το προσπερνάμε, ξαναρχίζουμε πάλι εκ νέου την άνοδο με λιγότερα καλούδια και χρήματα και χάνουμε γιατί ξεμείναμε από πυρομαχικά. Ξαναμανά. Και ξανά και ξανά και ξανά και στην πορεία συνειδητοποιώ ότι έχω χάσει αρκετές ώρες απλά για να ξαναποκτήσω αυτά που έχασα. Κανονικά δεν θα με πείραζε κάτι τέτοιο, αλλά για να κάνετε πρόοδο στο SYNDUALITY Echo of Ada πρέπει να είστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι για αρκετό grinding.
Για εμένα προσωπικά το grinding είναι η νέμεσίς μου, αλλά πραγματικά το συγκεκριμένο παιχνίδι έπαιξε αρκετά με την υπομονή μου με πιο πρόσφατο περιστατικό το παρακάτω: έχω κάνει ένα εξαιρετικό run όπου αντιμετώπισα 2 άλλους παίκτες και βγήκα νικητής, αντιμετώπισα πιο ζόρικους Enders, μάζεψα αρκετά και σπάνια καλούδια και όπλα αλλά δυστυχώς ξέμεινα από healing. Και ενώ είμαι έτοιμος για κάθοδο, βλέπω ένα Gazer, μια ιπτάμενη εκδοχή Ender που θυμίζει cyborg τσούχτρα να με περιτριγυρίζει. Σημαδεύω με το Submachine Gun, ρίχνω, αλλά το πλάσμα είχε πάει πίσω από δέντρο με αποτέλεσμα να μην το πετύχω. Και λέω «οκ, εδώ είμαστε, απομακρύνθηκε, κατεβαίνω». Και μου στέλνει συστημένες μπάλες πλάσματος και δεν προλαβαίνω να συνειδητοποιήσω τι συνέβη! Έχασα κυριολεκτικά από ένα glitch του παιχνιδιού! Τα πυρά μου δεν περνούσαν αλλά τα δικά του τζιτζί, κέντρο, στο ψαχνό. Και όλη γενικά αυτή η αποστολή είχε ξεκινήσει στραβά καθώς από βιασύνη δεν έκανα insurance τον εξοπλισμό μου και δεν έβαλα παραπάνω healing kit στο inventory. Με άλλα λόγια, κλάφτα Χαράλαμπε. Και insurance μη νομίζετε ότι επιστρέφεται ο εξοπλισμός, αλλά ένα ποσό αντικειμενικής αξίας, κι αν ήσασταν άτυχοι όπως εγώ με ξεκλειδωμένο όπλο από το Battle Pass τότε ξανακλάφτα Χαράλαμπε.
Αν εξαιρέσετε πάντως το grinding, έχει ενδιαφέρον όταν αφοσιώνεστε σε ένα συγκεκριμένο objective. Για παράδειγμα, θέλετε να αξιοποιήσετε τη μπαταρία του Cradle Coffin στο έπακρο και να ψάξετε όσα περισσότερα μπορείτε στον χάρτη; Πόσο διατεθειμένοι είστε να ξεκινήσετε με σχεδόν άδειο inventory για να μαζέψετε περισσότερα και πιο ογκώδη πράγματα; Θέλετε light εξοπλισμό για ευκινησία ή πιο βαρύ για αντοχή στις μάχες; Γενικά υπάρχουν επιλογές για όλους και για όλα με κύριο όμως παρονομαστή το grinding.
Ό,τι βρίσκετε στην επιφάνεια μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για αναβαθμίσετε τη βάση σας η οποία από σπηλιά καταλήγει σε τεχνολογικό θαύμα, οπτικά τουλάχιστον. Κατά τ’ άλλα μπορείτε να κάνετε ουσιαστικά upgrade στη βάση σας για να έχετε περισσότερο χώρο ή να αναβαθμίσετε το Crafting station για να φτιάχνετε δικά σας καλούδια και αναλώσιμα. Και εδώ, όπως και πριν, το grinding πρωταγωνιστεί. Σαν gameplay δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε η επανάληψη, αλλά το να περνάω αρκετές ώρες κάνοντας τα ίδια πράγματα για σχεδόν μηδαμινή πρόοδο και με φόβο να χάσεις ό,τι μάζεψες δεν είναι δελεαστικό ακόμα και για τον πιο σκληροπυρηνικό gamer εκεί έξω. Ακόμα και για τα πιο απλά objectives θα χρειαστεί να κάνετε αρκετά runs γιατί είτε θα ξεμείνετε από χώρο, είτε από χρόνο, είτε από πυρομαχικά ή μπορεί στη τελική και να χάσετε.
GRINDING ΧΩΡΙΣ MICROTRANSACTIONS ΓΙΝΕΤΑΙ; ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!
Αυτό, όμως, που ομολογώ ότι με εξόργισε -και συνήθως σε όλα τα reviews που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια δεν εξοργίζομαι- είναι το γεγονός ότι όταν αποφασίσετε να αναβαθμίσετε τη βάση σας υπάρχει real-time χρονικό περιθώριο! Για να αναβαθμίσω το Treasure Place μού ζητήθηκε να πληρώσω σχεδόν όλο το ποσό που είχα στη διάθεσή μου στο in-game currency ή να περιμένω 36 ολόκληρα λεπτά! Απαράδεκτο για ένα retail game να χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους που θυμίζουν games “Φρι του πλέι”.
Και ναι, εννοείται ότι υπάρχουν microtransactions και battle pass με τα οποία μπορείτε να επισπεύσετε τη πρόοδό σας και είναι επίσης απαράδεκτο καθώς, όπως προανέφερα, δεν είναι free-to-play game. Οπότε αν δεν έχετε κάποιο extra παραδάκι, ετοιμαστείτε ψυχολογικά και σωματικά για διάφορα tests που σίγουρα παίζει να “πειράξουν” λίγο το νευρολογικό σας σύστημα. Για μένα προσωπικά, είναι προτιμότερο να παίζετε με μικρές δόσεις 2-3 runs αντί για φουλ αφοσίωση καθώς έτσι είναι πιο διασκεδαστικό και ξεχνάτε κάπως αυτές τις εντελώς άστοχες επιλογές των developers.
Πάντως γενικά το όλο concept του παιχνιδιού θα μπορούσα να πω ότι βασίζεται και αρκετά στην τύχη. Εγώ για παράδειγμα, έτυχε να σταθώ αρκετές φορές άτυχος καθώς είμαι γκαντεμόσαυρος χρόνια τώρα. Αλλά μου έτυχε και μια φορά κι ένα ευχάριστο, είδα live ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε 3 διαφορετικούς παίκτες που αλληλοσκοτώθηκαν μεταξύ τους κι εγώ έκανα την είσπραξη.
Μετά από πάρα πολλές ώρες θα καταφέρετε να ξεκλειδώσετε κι έναν δεύτερο χάρτη με νέες περιοχές για εξερεύνηση, νέους εχθρούς και σίγουρα πιο έμπειρους παίκτες/αντιπάλους που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα θέλουν το καλό σας. Υπάρχουν και κάποιες εντελώς single-player αποστολές αν αναρωτιέστε, αλλά δε προσφέρουν κάποια παραπάνω επιβράβευση παρά μόνο κάποια audio logs και επεξήγηση του γενικότερου lore του franchise. Όσον αφορά το co-op, δεν υπάρχει επιλογή αλλά αντ’ αυτού θεωρείται εδώ ως co-op αν πετύχετε κάποιον φιλικό online παίκτη που έχει διάθεση για συνεργασία. Αλλά υπάρχει πάντα το ρίσκο να πέσει πισώπλατη μαχαιριά, οπότε πρέπει να έχετε τα μάτια σας δεκατέσσερα.
ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ
Η Unreal Engine 5 έχει φροντίσει το SYNDUALITY Echo of Ada να είναι πανέμορφο. Πολύ ωραία περιβάλλοντα με τρομερές λεπτομέρειες, ελάχιστα και ανεπαίσθητα pop-ups και μοναδικό μειονέκτημα κάποια περίεργα animations που προκαλούν πού και πού οι Enders. Τα textures είναι φροντισμένα σε κάθε λεπτομέρεια και ο φωτισμός ταιριάζει κατάλληλα με όλα τα καιρικά φαινόμενα και τις ώρες της ημέρας. Πολύ όμορφα αποτυπώνεται το Magus σας και το Cradle Coffin, ειδικά κατά τη διάρκεια ανάβασης και κατάβασης από την επιφάνεια στα κάτεργα.
Στον ηχητικό τομέα θα μείνετε ικανοποιημένοι. Επικρατούν ambient ήχοι στο σκηνικό, οι οποίοι ταιριάζουν με την ερημιά που επικρατεί και τα ηχητικά εφέ, ειδικά κατά τη διάρκεια εξόρυξης των ΑΟ crystals που ακούγεται στο DualSense είναι μια πολύ όμορφη πινελιά. Η Magus που επέλεξα, παρόλο που επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, δεν με κούρασε αλλά θα μπορούσε να υπάρχει μια παραπάνω ποικιλία στις ατάκες της. Κάποια cut-scenes που εμφανίζονται σπάνια έχουν χιουμοριστικό τόνο αφήγησης και ταιριάζουν με το όλο concept και το ύφος που διαθέτει το παιχνίδι.
Τέλος, όλη η εμπειρία γίνεται πολύ πιο καλή με το PlayStation 5 και το controller. Το haptic feedback του DualSense κάνει κάθε επίθεση σας ξεχωριστή και κάθε χτύπημα που θα λάβετε θα νιώθει όλο και πιο vital. Μπορείτε να νιώσετε την διαφορά όταν πυροβολείτε με shotgun, όταν χρησιμοποιείτε assault rifles και όταν χρησιμοποιείτε την λεπίδα/τρυπάνι σας. Στην αρχή μπορεί να σας φανούν όλα βουνό, αλλά σε λίγη ώρα θα συνηθίσετε τα πάντα. Να σημειωθεί ότι όλες οι εντολές αναγράφονται by default στην οθόνη σας οπότε ακόμα κι αν δυσκολευτείτε, με μια ματιά θα εντοπίσετε τη κίνηση που θέλετε να κάνετε.
AURI SACRA FAMES – ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ 70-19 Π.Χ.
Το SYNDUALITY Echo of Ada είναι ένα online extraction shooter με ένα αρκετά ενδιαφέρον sci-fi σενάριο το οποίο μπορεί να μην πρωτοτυπεί, αλλά σε συνδυασμό με το όλο εγχείρημα του mixed media που ανέφερα στην εισαγωγή έχει το κάτι παραπάνω που θα σας κινήσει την περιέργεια. Το gameplay του είναι επαναλαμβανόμενο και δυστυχώς θα κουράσει ακόμα και τους πιο υπομονετικούς αρκετά σύντομα, γιατί για να γίνει ουσιαστική πρόοδος χρειάζεται χρήμα ή πάρα πολλές ώρες grinding, πράγμα που θα ήταν κατανοητό για έναν δωρεάν τίτλο. Αλλά για κάποιον που μάζεψε χρήματα για να πάρει ένα παιχνίδι που είναι αποκλειστικά online, με αυτές τις λάθος τακτικές που έχουν εφαρμόσει οι developers και με τον φόβο ότι μπορεί να κλείσει και άμεσα, όπως έχει παρατηρηθεί το τελευταίο διάστημα με πρόσφατα (retail και μη) online games, θα ήταν προτιμότερο να το αποκτήσει με το Βattle pass ή σε κάποια περίοδο με εκπτώσεις.
Ευχαριστούμε πολύ την Bandai Namco Hellas για την παροχή του review copy!
