Kunitsu-Gami: Path of the Goddess | Review

Kunitsu-Gami: Path of the Goddess. Ένας τίτλος που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τον σκέφτηκαν πολύ εκεί στην Capcom ή όχι και τόσο. Γιατί όχι Kunitsu-Gami ή Path of the Goddess σκέτο; Τώρα που το σκέφτομαι το δεύτερο δεν ακούγεται και πολύ πιασάρικο, ενώ το πρώτο θα απευθυνόταν πολύ πιο εύκολα σε κοινό της Άπω Ανατολής παρά σε παγκόσμια κλίμακα. Από την άλλη, παίζοντας το παιχνίδι μπορώ να καταλάβω που αποσκοπεί το όνομα, το οποίο μιλάει για την διπλή ταυτότητα του παιχνιδιού. Μία ταυτότητα, η οποία μπορεί να ακούγεται κάπως μπερδεμένη βλέποντας τα πρώτα trailers, αλλά εν τέλει είναι πολύ πιο συγκεκριμένη από την ταυτότητα πολλών παιχνιδιών που κυκλοφορούν εκεί έξω. Το Kunitsu-Gami είναι ένα επιτυχημένο action παιχνίδι, ένας καλός real-time strategy τίτλος με χαρακτηριστικά tower defending και στοιχεία από RPG, που διαδραματίζεται εντός των πλαισίων της Ιαπωνικής μυθολογίας προσφέροντας παράλληλα και μοντέρνα μηνύματα. Είστε ακόμα μαζί μου ή σας έχασα;

WHEN YOU CALL MY NAME

Η Ιαπωνική κουλτούρα είναι μία αρκετά διαφορετική κουλτούρα τόσο από τη δική μας, όσο και από τον Δυτικό πολιτισμό. Ωστόσο, για ιστορικούς λόγους είναι μία από τις λίγες Ασιατικές χώρες για τις οποίες συχνά πυκνά μαθαίνουμε νέα πράγματα. Το gaming φυσικά αποτελεί μία πολύ σημαντική πηγή γνώσεων του Ιαπωνικού πολιτισμού και των τριγύρω περιοχών ήδη από τις απαρχές του κάτι το οποίο δεν προβλέπεται να αλλάξει ή να ελαττωθεί στο προσεχές διάστημα. Εκτός του ότι υπάρχουν ακόμα στοιχεία τα οποία δεν γνωρίζουμε, η επιθυμία του κοινού να μάθει για αυτά όχι μόνο παραμένει η ίδια, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί. Δείτε για παράδειγμα την μεγάλη άνοδο των anime στις ΗΠΑ, την κυριότερη “αγορά κατανάλωσης Ιαπωνικής κουλτούρας” και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, οι οποίες παραδοσιακά ακολουθούν -σε ένα βαθμό- τα Αμερικανικά πρότυπα.

Το ίδιο φυσικά υφίσταται και στον gaming κόσμο, ο οποίος σε αντίθεση με τον πραγματικό, εμφανίζει πολύ λιγότερες ξενοφοβικές τάσεις και συνήθως αγκαλιάζει το διαφορετικό και το αντιμετωπίζει με έναν θετικό πρόσημο και απορία. Μία απορία την οποία είχα κι εγώ όταν έμαθα για το Kunitsu-Gami μιας και συνδυάζει μία ιδιαίτερη ποικιλία από genres που μου αρέσουν και θεωρώ ότι αρκετοί Δυτικοί developers θα απέφευγαν, σε ένα φόντο το οποίο δεν ήταν και ποτέ τόσο κοντά στην καρδιά μου, αλλά με κέρδισε. Όπως θα δούμε και παρακάτω, οι όποιες απορίες είχα από το παιχνίδι πριν ξεκινήσω απαντήθηκαν και απαντήθηκαν με πάρα πολύ ωραίο τρόπο που με οδήγησαν στο συμπέρασμα πως το Kunitsu-Gami: Path of the Goddess είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της Capcom τα τελευταία χρόνια. Πάμε να δούμε το πως και το γιατί.

LET’S DANCE KAGURA

Το πρώτο πράγμα που τραβάει τα βλέμματα στην περιγραφή του παιχνιδιού δεν είναι ο συνδυασμός του action με το real-time strategy, αλλά η λέξη kagura. Τι πάει να πει και γιατί να σχετίζεται με το παιχνίδι; Σύμφωνα με την Wikipedia, το kagura αποτελεί έναν ιεροτελεστικό χορό, τον οποίο εκτελούσαν -συνήθως- γυναίκες σαμάνοι λειτουργώντας ως “Πυθίες” που λάμβαναν μηνύματα από τους θεούς και έφερναν ευλογίες στους παρευρισκομένους των τελετών. Σήμερα, το kagura απαντάται ακόμα στην Ιαπωνική κουλτούρα, είναι συνδεμένο με το γεωργικό ημερολόγιο και εμφανίζεται ακόμα και σε μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Χιροσίμα, αποτελώντας έμπρακτα μία σύνδεση του παρελθόντος με τον παρόν. Με μία επιδερμική διατύπωση του όρου και παίζοντας το παιχνίδι μπορεί κανείς να καταλάβει πως η λέξη kagura δεν αποτελεί μόνο πηγή έμπνευσης του gameplay, αλλά ολόκληρου του παιχνιδιού. Εξηγώ.

Το Kunitsu-Gami διαδραματίζεται στο μυθικό βουνό Kafuku το οποίο απειλείται από ένα αρχαίο και κακό πνεύμα που έχει επανεμφανιστεί λόγων αλαζονείας των ανθρώπων και υπερεκμετάλλευσης των πόρων που έχει να προσφέρει ο τόπος τους (sounds familiar?). Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι η Yoshido, μία σαμάνος με θεϊκές ικανότητες που καλείται να εξαγνίσει το μέρος από την “μόλυνση” one village per level και ο/η πνευματικός/ή προστάτη της Soh, ο χαρακτήρας που χειρίζονται οι παίκτες καθ’ όλη την διάρκεια. Η μεν Yoshido αποτελεί ουσιαστικά τον πυλώνα του tower-defence στοιχείου, ενώ ο χαρακτήρας Soh αποτελεί τόσο το action όσο και το RTS κομμάτι, καθώς ο ρόλος του στο gameplay είναι άμεσος και στρατηγικός ταυτόχρονα. Ουσιαστικά αποτελεί τον on-field στρατηγό μας, ο οποίος εξαγνίζει παγιδευμένους χωρικούς, μετατρέποντας τους σε ικανότατους στρατιώτες και μας “βοηθά” να τους τοποθετήσουμε όπως κρίνουμε εμείς απαραίτητο σύμφωνα με τα δεδομένα του εκάστοτε level βρισκόμαστε. Παράλληλα διαθέτει μία μεγάλη ποικιλία από updates που βοηθούν τον ίδιο και τους χωρικούς/πολεμιστές, καθώς και πολλαπλά σετ από εξαιρετικά εκτελεσμένες combat κινήσεις που βασίζονται στο χορό kagura.

Κι εδώ είναι που ανοίγει η βεντάλια της έμπνευσης. Βλέπετε, πέρα από τη σύνδεση χορευτικών κινήσεων και combat, όλος ο κόσμος του Kunitsu-Gami πηγάζει από στοιχεία αυτής της Ιαπωνικής παράδοσης. Η χρήση του day & night cycle όπου τη μέρα προετοιμαζόμαστε για τη μάχη της νύχτας, οι θεϊκές δυνάμεις των χαρακτήρων και η θεϊκή πηγή του κακού, το τελετουργικό που κάνουμε κάθε φορά που εξαγνίζουμε ένα χωριό, η εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία, το εικαστικό του περιβάλλοντος και η πανέμορφα απεχθής απεικόνιση των κακών, καθώς και η χρήση μασκών έναντι προσώπων για όλους πλην της Yoshido αποτελούν στοιχεία που ναι μεν σε ένα βαθμό δικαιολογούνται λόγω του genre, που όμως βρήκαν αντίκτυπο και στην ιστορία και τον κόσμο του παιχνιδιού μέσω του kagura. Μιλάμε για μία εξαιρετική σύνδεση μεταξύ ιστορίας, περιβάλλοντος, χαρακτήρων και gameplay, κάτι τέτοιο δεν το βρίσκεις και πολύ εύκολα σήμερα και που σε συνδυασμό με το έξυπνο level design και με τη μεγάλη ποικιλία από εχθρούς και bosses με άφησε παραπάνω από ικανοποιημένο.

CALL ME BY YOUR NAME

Παρά τις θετικές εντυπώσεις και σχόλια που έχω να κάνω για το  Kunitsu-Gami: Path of the Goddess, μπορώ να πω ότι έχω κι ένα-δύο μικρά παράπονα από το παιχνίδι, τα οποία για κάποιους όμως μπορεί να μην αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα. Το πρώτο και λιγότερο σημαντικό ίσως, είναι ο τρόπος με τον οποίο εξιστορείται η ιστορία και η πλοκή. Ή καλύτερα, ο τρόπος με τον οποίο δεν εξιστορείται. Το παιχνίδι αν και ξεκινάει με ένα σύντομο narration για τον κόσμο και το τι πρέπει να κάνουμε για να τον εξαγνίσουμε, μετά παύει να έχει φωνή ή κάποιο άλλο τρανταχτό narrative. Η πλοκή προχωράει μαζί με εμάς και απεικονίζεται μέσα από λίγα στιγμιότυπα και cutscenes, στα οποία δεν υπάρχει κάποιο voice acting. Παράλληλα, οι πληροφορίες που μαθαίνουμε για τον κόσμο προέρχονται από το σύντομο brief που έχουμε πριν από κάθε level, από ξύλινες καλλιτεχνίες που απεικονίζουν χαρακτήρες του παιχνιδιού, καθώς και εξαιρετικά έργα ζωγραφικής τα οποία συλλέγουμε με τα διάφορα επιτεύγματα μας. Η συνταγή αυτή δεν αποτελεί κάτι το καινούργιο για παιχνίδι Ιαπωνικής προέλευσης, το οποίο στηρίζεται στα συναισθήματα και storytelling ενός σύντομου animations και όχι στο διάλογο και exposition, όπως έχουμε συνηθίσει στη Δυτική κουλτούρα. Παρ’ όλα αυτά, αξιοποιώντας την RE Engine, η Capcom έχει στα χέρια της μία εξαιρετική μηχανή η οποία έχει ήδη αποδείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να χειριστεί βαριές σκηνές και διαλόγους, την οποία όμως επέλεξε να μην αξιοποιήσει με τέτοιο τρόπο. Οπότε η κριτική μου είναι περισσότερο βασισμένη στα δικά μου γούστα και για πολλούς μπορεί να μην αποτελεί μειονέκτημα.

Εκεί που θεωρώ όμως, ότι θα ξενίσουν οι περισσότεροι και δη οι βετεράνοι των RTS παιχνιδιών είναι στην απουσία επιπέδου δυσκολίας. Για την ακρίβεια, εκτός του ότι το παιχνίδι δεν σου δίνει τη δυνατότητα να επιλέξεις κάποιο difficulty, ο βαθμός που έχει by default δεν είναι και τόσο μεγάλος. Προσωπικά πέρασα αρκετές ώρες και αρκετά levels προτού χάσω, το οποίο δεν αποτελεί ένδειξη μαεστρίας από μέρους μου, αλλά αντιθέτως ευκολίας του παιχνιδιού. Αν το Kunitsu-Gami προσέφερε επίπεδα δυσκολίας που δεν βασίζονταν απλά σε damage/health related πράγματα, αλλά περιλάμβαναν κάποιο resources management, κάποια special abilities των εχθρών ή time limits για επίτευξη στόχων που θα ωθούσαν τους παίκτες να πάρουν περισσότερα ρίσκα και να φτιάξουν νέες στρατηγικές προσεγγίσεις με τα updates ή τις κλάσεις των χωρικών και του Soh, μπορεί μεν να μετέτρεπαν το παιχνίδι σε έναν λιγότερο action και accessible τίτλο, όμως θα προσέδιδαν παραπάνω λόγους replayability, οι οποίοι υπάρχουν αλλά μπορεί να μην κάνουν για όσους ψάχνουν το κάτι παραπάνω. 

MAY THE GODDESS (& MADONNA) BLESS US ALL

Το Kunitsu-Gami: Path of the Goddess μπορεί να αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση παιχνιδιού, αλλά μόνο στα χαρτιά. Οι ιδέες που το διακατέχουν και η εκτέλεση τους είναι τόσο ξεκάθαρες και στοχευμένες όσο μία προσευχή, ενώ ο κόσμος του μπορεί να μην πρωτοτυπεί όμως βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τους σκοπούς του gameplay αλλά και της ιστορίας. Μία ιστορία η οποία θα μπορούσε να προσφέρεται λίγο καλύτερα στους παίκτες, αλλά αξίζει να την αναζητήσετε καθώς τα μηνύματα της είναι κάτι παραπάνω από διαχρονικά και επίκαιρα.

Ευχαριστούμε πολύ τη CD Media για την παροχή του review copy!