Εάν είχατε ποτέ αναρωτηθεί πώς μπορεί να είναι η ζωή επί Μεσαίωνα, τότε είστε στην πολύ ευχάριστη θέση όχι μόνο να τη δείτε αλλά και να τη ζήσετε από πρώτο χέρι, με την επιστροφή του τίτλου της Warhorse Studios. Το Kingdom Come: Deliverance ΙΙ προσφέρει μια ιδιαίτερη εμπειρία –όπως και ο προκάτοχος του- η οποία δεν είναι συνηθισμένη στον χώρο των video games, που έχει να κάνει με τη ρεαλιστική προσέγγιση των διάφορων μηχανισμών του gameplay. Οπότε, όπως μπορείτε να φανταστείτε, ο εν λόγω τίτλος ακολούθησε την ίδια φόρμουλα αλλά κάνοντάς το σε πολύ μεγαλύτερο, καλύτερο και πιο εντυπωσιακό βαθμό. Φυσικά το παιχνίδι δεν είναι ένα medieval sim, όπως έχω ακούσει διάφορες φορές να αναφέρεται, αλλά αποτελεί έναν first-person RPG hack-and-slash τίτλο με τις ιδιαίτερες αψιμαχίες του σε κοντινή και μακρινή απόσταση. Ό,τι γινόταν και στον Μεσαίωνα δηλαδή.
AUDENTES FORTUNA IUVAT!
Στο Kingdom Come: Deliverance II αναλαμβάνουμε ξανά τον χαρακτήρα Henry συνεχίζοντας την ιστορία μας από ‘κει που σταμάτησε ο πρώτος τίτλος. Η ιστορία μας διαδραματίζεται το 1403 στο βασίλειο της Bohemia και στόχος του ήρωά μας συνεχίζει να είναι η επανάκτηση του τελευταίου memento του πατριού του, αλλά και ο καταπολέμηση αυτών που ευθύνονται για την δολοφονία των γονιών του. Με αυτά στο μυαλό του ο Henry, μαζί με την entourage του Sir Hans Capon, καταφθάνει στην περιοχή του Trosky, με σκοπό να παραδώσει ένα γράμμα στον τοπικό άρχοντα και βασιλικό chamberlain, Otto von Bergaw. Όπως ήταν αναμενόμενο, τίποτα δεν πάει όπως είχε σχεδιαστεί και η συνοδεία μας δέχεται επίθεση από ληστές, θέτοντας τον χαρακτήρα μας και τον lord του σε καταδίωξη. Προσπαθώντας να τους αποφύγουμε τραυματιζόμαστε σχεδόν θανάσιμα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να κρυφτούμε στο δάσος για να επιβιώσουμε.
Τα παραπάνω συμβαίνουν στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, που μαζί με ένα μοναδικά φανταστικό intro, το οποίο μας θέτει εν μέσω μίας πολιορκίας στον ρόλο του Father Godwin, στήνουν το απόλυτο medieval σκηνικό. Μέσα σε όλα αυτά θα ήταν αδύνατο να λείπουν τα ανάλογα πισώπλατα μαχαιρώματα, οι κρυφές “πολιτικές” ατζέντες και οι τεράστιες μάχες, ολοκληρώνοντας έτσι ένα άρτιο μεσαιωνικό δράμα. Κατά τη διάρκεια της πλοκής βλέπουμε ξεκάθαρα την εσωτερική διαμάχη του Henry στο να μείνει πιστός στα λόγια του πατέρα του, αλλά και στο να πάρει την εκδίκηση του, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε πάντα στο επίκεντρο των προβλημάτων, χαρίζοντάς μας με αυτόν τον τρόπο μοναδικές στιγμές κορύφωσης και στο προσωπικό του δράμα. Σημαντική η στήριξη της μουσικής υπόκρουσης σε κάθε σκηνή/στιγμή του παιχνιδιού, η οποία θέτει ακριβώς τον τόνο της εποχής και χαρίζει μαγευτικές μελωδίες.
Σε ροή παιχνιδιού τώρα, τα main quests αποτελούν τη βασική ραχοκοκαλιά και μας δείχνουν τη δραματική εξέλιξη της ιστορίας του Henry, ενώ τα side quests και οι άνθρωποι αποτελούν τον ζωντανό παλμό του βασιλείου της Bohemia. Μουσικοί, αγρότες, βοσκοί, ξυλοκόποι, έμποροι, ταβερνιάρηδες και άλλοι πολλοί συναποτελούν την κοινωνία της εποχής, όπου διαδραματίζεται η ιστορία μας, με τον καθένα να προσδίδει τη δικιά του πινελιά. Οι εν λόγω ομάδες είναι τόσο διαφορετικές και όμοιες παράλληλα, δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο ένα ποικιλόχρωμο κοινωνικό σύνολο της εποχής, το οποίο αποτελούταν από κάθε λογής καρύδι. Ο καθένας έχει να αναφέρει κάτι, να σε χαιρετήσει ή να σε κυνηγήσει αναλόγως τη δημοτικότητά μας και γενικότερα να μας προσφέρει τη δικιά του συμπεριφορά. Ουκ ολίγες φορές κοντοστάθηκα για να ακούσω τις ιστορίες των διάφορων κατοίκων ή και να ανακατευτώ ενεργά σε αυτές παρέχοντας συμβουλές ή και όχι, κάτι που μου άφησε ευχαριστημένο από το σύνολο των όσων συναντούσα στα ταξίδια μου.
Να αναφέρουμε πως ο τρόπος αντίδρασης των διάφορων NPCs εξαρτάται από τη δημοφιλία μας στο σύνολο της ομάδας και όχι στον καθένα ξεχωριστά. Θα χρειαστεί να είμαστε διπλωμάτες, “σκληροί” και γενικότερα ό,τι άλλο χρειαστεί για να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν “κορυφές και βάθη” στο reputation μας ανάλογα με τον τρόπο διαχείρισης της κάθε κατάστασης. Για παράδειγμα, εάν με κάποιον NPC είμαστε ευγενικοί και πρόσχαροι και στη συνέχεια πάμε και ληστέψουμε το σπίτι του γείτονά του και μας πιάσουν, τότε ο ίδιος non-playable character και οι γύρω του θα μας κατσαδιάσουν, θα σταματήσουν να μας μιλάνε ή θα φωνάξουν την τοπική φρουρά για να μας συλλάβει ή στο τέλος παίζει πάντα και το να μας επιτεθούν. Αυτή η ιδιαιτερότητα στη συμπεριφορά τους είναι που κάνει και τα side quests πιο μοναδικά καθώς μας δίνεται η επιλογή του πώς θα τα επιλύσουμε, κάτι το οποίο δείχνει και το εξαίρετο RPG σύστημα πάνω στο οποίο βασίζεται το Kingdom Come: Deliverance II. Μοναδικό μου παράπονο το ότι οι “τριτοτέταρτοι” NPCs έχουν αρκετά παρόμοια μοντέλα, τα οποία επαναχρησιμοποιούνται με διάφορες παραλλαγές, σε σημείο που αν κάποιος παρατηρήσει έντονα θα τα δει. Το παραπάνω γεγονός δεν αναιρεί ασφαλώς ότι υπάρχουν και πολλοί μοναδικοί σχεδιαστικά χαρακτήρες και κυρίως αυτοί με τους οποίους θα είχαμε τις βασικές αλληλεπιδράσεις.
THE BOHEMIAN PARADISE
Λόγω αυτού του αληθοφανούς role-play μάς δίνεται η δυνατότητα να μετατρέψουμε τον Henry στον ήρωα της αρεσκείας μας (π.χ. έναν φανταχτερό ιππότη ή έναν αιμοδιψή cutthroat, κλπ) με τους γύρω μας να αντιδρούν στις δράσεις μας. Όλα τα παραπάνω επηρεάζονται άμεσα και από άλλους μηχανισμούς όπως η πείνα/υπερφαγία και η αϋπνία. Ο ύπνος προσφέρει και το bonus του save πέραν της ξεκούρασης, καθώς υπάρχουν μόνο τρεις τρόποι για να αποθηκεύσεις, με τα «Savior Snapps» και «Exit Game» να αποτελούν τους άλλους δύο. Αρκετές στιγμές γέλιου μου χάρισε η κατάσταση μέθης, εξαιτίας της οποίας πολλές φορές έβλεπα αρκετό κόσμο να μου τη λέει κατάμουτρα, με αποτέλεσμα στο τέλος να αποκτάω το debuff του αλκοολισμού με τις όποιες συνέπειες του. Ακόμη τον ρόλο του παίζει και η εξωτερική μας εμφάνιση -όπως και στο πρώτο παιχνίδι άλλωστε- καθώς εάν ζέχνουμε από την απλυσιά, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μη δέχεται κάνεις να μας μιλήσει μέχρι να πλυθούμε ή οι εχθροί μας να μπορούν να μας μυρίσουν από απόσταση, χαραμίζοντας έτσι το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Φυσικά το παραπάνω πρόβλημα λύνεται με το να επισκεφθούμε το πιο κοντινό μας bathhouse και να πληρώσουμε για τις υπηρεσίες του, οι οποίες αποτελούνταν από πλύσιμο ημών και των ενδυμάτων μας, αλλά και πρόσθετες υπηρεσίες “κατευνασμού των εσωτερικών δαιμόνων του Henry”, από τις ανάλογες bathmaids.
Ο χαρακτήρας μας θα πρέπει να δείξει και την ανάλογη προσοχή και στα “κατοικίδια” του, στον πιστό του σκύλο Mutt, αλλά και το όποιο άλογο βρίσκεται στην υπηρεσία του την εκάστοτε στιγμή. Μου άρεσε που χρειαζόταν να φροντίζω και να ταΐζω λουκάνικα και άλλα καλούδια τον σκύλο μου ή που πήγαινα για πλύσιμο το άλογο που είχε περάσει μέσα από κάθε λογής βάλτο.
Προφανώς δεν θα μπορούσε να λείπει το -προσωπικά αγαπημένο- «grinding learning» σύστημα, το οποίο κάνει την επιστροφή του και στον δεύτερο τίτλο της σειράς, και εν συντομία μας λέει ότι όσο πιο πολύ κάνεις κάτι, τόσο καλύτερος θα γίνεις σε αυτό ή, όπως έχουν πει καλύτερα οι ημών πρόγονοι, «Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως». Ανά δύο level αναβάθμισης του κάθε skill με την προπόνησή μας κερδίζουμε και κάποιο perk, με κάποια να είναι αλυσιδωτά και κάποια άλλα disclusive το ένα από το άλλο. Το κάθε perk έχει να μας προσφέρει ένα ιδιαίτερο bonus, προσφέροντάς μας έτσι ιδιαίτερα χαρίσματα.
Εντύπωση μου προκάλεσε -και έρχεται κόντρα στο πρώτο παιχνίδι- ότι δεν ξεκινάμε από το μηδέν και αυτό γιατί ο Henry δεν είναι πλέον ένας απλός peasant, αλλά είναι ο paige του Sir Hans Capon, μελλοντικού άρχοντα του Rattay, οπότε και τα στατιστικά μας είναι υψηλότερα από την αρχή και φτάνουν και σε υψηλότερο level cap. Βέβαια -με έναν πολύ ενδιαφέρων τρόπο- οι devs κατεβάζουν τα στατιστικά μας στην αρχή του παιχνιδιού, δίνοντας μας έτσι ένα μεγαλύτερο περιθώριο για να διαμορφώσουμε τον χαρακτήρα μας. Λογικό που υπάρχουν και εμφανέστατες διαφορές μεταξύ των δύο τίτλων στο skill tree, όπως για παράδειγμα ότι μπορούμε να διαβάσουμε, διότι ήταν κάτι το οποίο μάθαμε ήδη στο KDC1, άρα δεν χρειάζεται να το μάθουμε από την αρχή παρά να εμβαθύνουμε περισσότερο τη γνώση μας. Στο γενικότερο πλαίσιο του, το σύστημα προόδου είναι καλύτερο και πιο γεμάτο, με περισσότερα skills για εκμάθηση, όπως το blacksmithing, το οποίο έχει το δικό του mini game και μου πρόσφερε αρκετές ώρες εργατικού σφυροκοπήματος για να φτιάξω τα δικά μου όπλα – I am a little bit of a blacksmith myself.
WAR… IS A NASTY BUSINESS!
Και για να ολοκληρωθεί αυτή η μαγευτική μεσαιωνική πανδαισία, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα δύο από τα βασικά συστατικά: το exploration και το εκπληκτικό combat system.
Στο κομμάτι της εξερεύνησης η αλήθεια είναι ότι οι devs έκαναν φανταστική δουλειά, καταφέρνοντας να δώσουν ζωντάνια στις κατοικημένες περιοχές αλλά και στα δάση. Το κάθε σημείο αποτελεί ένα έργο τέχνης βασισμένο σε βαθμό λεπτομέρειας στην πραγματικότητα, όπως και σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι άλλωστε. Το παιχνίδι μας εξελίσσεται σε δύο διαφορετικούς χάρτες, οι οποίοι είναι αρκετά μεγάλοι. Ο ένας είναι το κάστρο του Trosky και η επαρχία τριγύρω του και ο δεύτερος είναι η πόλη του Kuttenberg (ή Kutna Hora, όπως λένε οι Τσέχοι) και τα περίχωρά της. Ο κάθε χάρτης έχει να προσφέρει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η επαρχία του Trosky έχει μεγαλύτερα δάση και άρα περισσότερες weald περιοχές, τις οποίες μπορούμε να εξερευνήσουμε, και ενδιάμεσα καλύπτεται από κάποια χωριά και το κεντρικό κάστρο. Από την άλλη η πόλη του Kuttenberg και τα περίχωρά της είναι κυρίως βοσκοτόπια, αρκετά χωριά και η πόλη. Οι διαφορές είναι εμφανέστατες αλλά και οι ομοιότητες εξίσου. Δεν μπορώ πραγματικά να περιγράψω τον αριθμό των ωρών που ξόδεψα για να εξερευνήσω τους εν λόγω χάρτες σπιθαμή προς σπιθαμή, παίρνοντας πίσω μία μοναδική εμπειρία εξερεύνησης. Μοναδική μου καθοδήγηση, κάποιοι χάρτες, διάφορες πληροφορίες που μάζευα από τους κατοίκους των χωριών και το ένστικτο μου.
Επειδή δεν θέλω να το παίξω κάποιος σύγχρονος Indiana Jones, το παιχνίδι προσφέρει διάφορα perks, τα οποία κάνουν την εξερεύνηση αρκετά πιο εύκολη, αφαιρώντας όμως ελάχιστα από την ανακάλυψη του τυχαίου, καθώς οι χάρτες δεν έχουν το παραμικρό εικονίδιο πάνω τους παρά μόνο αν το ανακαλύψουμε. Από σπηλιές, κατακόμβες, κάστρα, επαύλεις, περιοχές κυνηγιού και ό,τι άλλο μπορείτε να διανοηθείτε, είναι σκορπισμένο στους χάρτες κάνοντας την εξερεύνηση μια πραγματικά επικερδή δραστηριότητα. Ακόμη, τα διάφορα σημεία εξερεύνησης, πέρα από κρυμμένους θησαυρούς, κρύβουν και αρκετούς bandits, οι οποίοι περιμένουν κάτι τύπους σαν εμάς για να σκοτώσουν και να μας κλέψουν. Επίσης το fast travel ήταν ένα εύχρηστο εργαλείο όταν θέλαμε να πουλήσουμε τη λεία μας, αλλά λειτουργεί μόνο όταν δεν είμαστε υπερφορτωμένοι, κάτι το οποίο το ένιωσα στο πετσί μου, καθώς ουκ ολίγες φορές περπάτησα τεράστιες αποστάσεις για να πουλήσω αυτά που ήθελα στο πιο κοντινό χωριό.
Δεν γίνεται να μην αναφέρω το πόσο έκπληκτος έχω μείνει από τα καιρικά φαινόμενα σε αυτά τα ταξίδια. Μπορεί να ακούγεται κάτι τελείως απλό, αλλά το να ακούς τους διαφορετικούς ήχους της βροχής αναλόγως με το που βρίσκεσαι, αλλά και το πώς φαίνονται οι σταγόνες που σκάνε στις υδάτινες περιοχές ήταν κάτι μοναδικό.
Το Kingdom Come: Deliverance II είναι σχεδιασμένο με γνώμονα την ιστορική ακρίβεια, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και στις πανοπλίες, τα ρούχα, τα σπαθιά και όλα όσα χρειαζόταν κάποιος πολεμιστής εκείνη την εποχή. Το κάθε κομμάτι που μπορούμε να φορέσουμε στον ήρωα μας είναι μελετημένα κατασκευασμένο με ακρίβεια και προσφέρει την ανάλογη αισθητική, αλλά και τα ανάλογα buffs στην ομιλία του με τον κόσμο γύρω του. Αλλιώς συμπεριφέρονται οι γύρω μας σε κάποιον που είναι ντυμένος σαν πλούσιος ή σαν ιππότης και αλλιώς σε έναν ο οποίος είναι ντυμένος σαν τον φτωχό ξάδερφο από το χωριό.
Ακόμη ενδιαφέρον -και αγαπημένο συνάμα- ήταν το codex. Εκεί μπορούμε να βρούμε όλη την ιστορία που χρειαζόμαστε για να πάρουμε μία καλύτερη απεικόνιση της εποχής αλλά και του βασιλείου μέσα στο οποίο ζούμε. Από αναλύσεις για τις εργασίες και τις περιοχές μέχρι και τα πιστεύω της εποχής, όλα είναι διαθέσιμα στο codex. Καθώς αφιέρωσα αρκετές ώρες ανάγνωσης -σαν ιστοριοδίφης που είμαι- θα ήθελα να συγχαρώ τους developers που για κάθε ιστορική ανακρίβεια είχαν χωρέσει στο παιχνίδι την ανέφεραν στο προαναφερθέν εργαλείο, δημιουργώντας έτσι μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι πραγματικά συνέβη.
Βέβαια τι να τις κάνουμε τις πανοπλίες και τα σπαθιά αν δεν υπάρχει ένα αξιόλογο combat system για να τσακιστούν και να ματώσουν; Ευτυχώς για εμάς η Warhorse Studios έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό και στιβαρό σύστημα μάχης. Οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να διεξάγουμε πόλεμο είναι τρεις, αλλά τα εργαλεία μας αρκετά.
Πιο συγκεκριμένα, στο close combat μπορούμε να πολεμήσουμε με τα χέρια μας, με σπαθί, με διάφορα όπλα και ασπίδα, κάποιο τσεκούρι ή mace και τέλος με κάποιο staff ή halberd. Ο Henry κυριολεκτικά μπορεί να γίνει ένας “χάρος” στο πεδίο της μάχης, σκορπίζοντας τον θάνατο σε όποιον βρεθεί στον διάβα του. Το κάθε όπλο έχει τον δικό του χειρισμό και το καθένα έχει τα δικά του combos. Αυτό το οποίο, όμως, εγώ ξεχώρισα για τις αρετές του και πέρασα τις περισσότερες ώρες στέλνοντας κόσμο στον Άδη ήταν το σπαθί, το οποίο είχε και ένα μοναδικό combo, το maister-strike.
Δεν περιορίστηκα μόνο σε αυτό, όμως, καθώς το παιχνίδι μας δίνει τη δυνατότητα για πρώτη φορά να χρησιμοποιήσουμε όπλα μεγάλης εμβέλειας, σκορπίζοντας πραγματικό carnage στις μάχες. Δεν μπορώ να περιγράψω τι χαμόγελο είχα όταν είχα στηθεί σε μια πλευρά και “καθάριζα” κόσμο με το gunι μου, απλά επειδή έτυχε να ανεβεί από την πλευρά μου. Οριακά θα έλεγα ότι γύρισα τον πόλεμο εάν δεν ήταν προδιαγραμμένο το τι περίπου θα συμβεί. Επιπλέον την επιστροφή του κάνει και το τόξο με την προσθήκη του crossbow, που ήταν και το προσωπικό αγαπημένο εργαλείο μου στις μάχες σε ανοικτό χώρο. Γενικότερα στα όπλα απόστασης πρέπει να μάθουμε πώς δουλεύουν καθώς δεν υπάρχει κάποιο crosshair για να μας βοηθήσει να στοχεύσουμε. Εν αντιθέσει, στις κοντινές μάχες έχουμε ένα star-shaped crosshair από το οποίο διαλέγουμε τη κατεύθυνση όπου θα επιτεθούμε, με αποτέλεσμα να πρέπει να σχεδιάσουμε τις κινήσεις μας.
Σε γενικότερο βαθμό, το combat είναι αργό, κάτι το οποίο είναι λογικό και ιστορικά ακριβές για την εποχή, αναδεικνύοντάς το παράλληλα στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Bugs και technical issues υπήρξαν στον συνωστισμό, αλλά δεν μου χάλασαν την εμπειρία.
Κάνοντας σωστά όλα τα παραπάνω, το Kingdom Come: Deliverance II εκπληρώνει ακριβώς αυτό που τάζει: μας χαρίζει ένα μεσαιωνικό δράμα, με τα ανάλογα turns και twists στην ιστορία του, έναν μαγευτικό κόσμο για να εξερευνήσουμε, ιστορικά λεπτομερείς μάχες για να βιώσουμε και αρκετή ιστορία για να διαβάσουμε. Για αυτό αποτελεί και το απόλυτο medieval RPG των τελευταίων ετών, και θα το θυμάμαι για τις πάρα πολλές ώρες διασκέδασης και τις μοναδικές σκηνές και ιστορίες που μου χάρισε.
Ευχαριστούμε πολύ τις Warhorse Studios, Deep Silver και PLAION για την πρώιμη πρόσβαση στο παιχνίδι!
